Adamın birisi…
Hayatında ilk kez namaz kılacakmış!
Gitmiş camiye…
Gitmiş de…
Teravih namazına denk gelmiş!
Başlamış namaz…
Bir iki…
Derken…
Bizim ki, bakmış ki bitmiyor!
Selam verilince, çıkmış dışarıya…
Kapıda bekleyen arkadaşına demiş ki…
Tut şu ceketi…
İş inada bindi!
Ramazan yaklaşıyor…
Millet jet imam arayışında!
Bugün…
Bir imamla karşılaştım!
Tanıdık biri değil…
Tanıştık!
Her yıl bu zamanlar…
Yani ramazana sayılı günler kala…
Cemaat en hızlı teravih kılacağı camiyi arıyormuş!
Daha doğrusu, imamı…
İşte bugün tanıştığım imama da...
Hocam nasıl ederiz, ne kadar sürede kılarız?
Diyormuşlar…
O’da diyormuş ki…
Süre veremem ama…
Tüm kısa yolları biliyorum!
Bir gün deneyin…
Beğenirseniz, gelirsiniz!
Tercih sizin!
Bu girizgahtı…
Yazı da bu!
1911 Çerkezköyspor ile Tekirdağspor nihayet bugün oynadı!
Oynadı da…
Mukadderat vuku buldu!
2-1 kaybettik!
Üstelik 1-0 öne geçtikten sonra!
Dedim dedim, yazdım yazdım…
Kimse dinlemedi!
Bir kişi bile çıkıp, hakkını yüksek sesle aramadı!
Ne oldu şimdi?
Ah Ramazan vah Ramazan!
Demekten başka çare kalmadı!
Sevgili kardeşim Ramazan…
Maçın sonu gelmiş…
Dakika 85, bilemedin 86!
Adamlar panikte…
Altıpasın içinde, topu önünde bulmuşsun!
Gol çizgisi, iki metre önünde…
Ayağının burnuyla vursan atacaksın!
Sen topun altına giriyorsun!
Ayak içi de ne ya?
Kale boş kardeş, kale boş…
Köşeye değil, karşına vursan…
2-2.
Daha ne diyeyim?
Aslında…
Yazılacak çok şey var da…
Sevgili dostlar…
Yazmaya gerek yok!
İsteyen…
Lobi yazımı okusun…
Yeter!
Yetmezse…
Bir daha yazarım!
