Son yazımda…
İki gün müsaade istemiştim…
Öyle bir müsaade oldu ki…
Devrim döndü…
Annemi kaybettim!
Bir hafta oldu…
Geçen cumartesi günü…
29 Ocak 2022’de…
Annem, dünya macerasını bitirdi!
Öyle ki…
Gözleri açık gitmedi!
Hepsi…
İki ayın içinde, oldubitti!
78 yaşındaydı…
Amma ve lakin!
Ben, o vefat edince bunu öğrendim!
En son kendisine sorduğumda, 60 demişti!
Ben hep, yaşlansam da…
Onun hiç yaşlanmadığını düşünüyordum!
Olsa olsa 65, bilemedin 67 diyordum!
Ki…
Evlat olunca…
Babanın ve annenin seni hiç bırakmayacağını…
Düşünüyorsun!
Dedim ya…
Hepsi iki ayın içinde oldubitti!
Evet, ihtiyarlık vardı ama…
Kendi kendine yetiyordu!
Geçen kasım ayında sonlarına doğru ağırlaştı!
Yaşlıdır, rahatsızlığı doğal…
Ne badireler atlatmıştı!
Geçer diye beklerken…
Git gide ağırlaştı…
Ve nihayetinde…
Geçen hafta cumartesi…
Hastane odasında…
Hayata gözlerini yumdu!
Başucunda da ben…
Ebedi hayata gitti…
Çok zormuş, sevgili okur…
Annenin ölümü!
Hem de çok zor!
Hiçbir zaman…
Annemin yokluğuna…
Alışamayacağım!
Buna hiç ihtimal vermiyorum!
Başta annem olmak üzere…
Tüm annelerin önünde saygıyla eğiliyorum!
Annemin hatırına, kabul etsin anneler…
Uzun yıllardır, hep uzaktık…
Yüz yüze görüşmelerimiz kısıtlıydı…
Yine de…
Telefondan gelen anne sesi…
Yetiyordu!
Bir şey oldu mu, danışma…
İzin alma…
Hep vardı!
Kızardı, severdi…
Allah, ömrümden alsın ömrüne versin derdi!
Anne işte…
Artık, o ses yok!
Şair olsaydım…
Anneme en güzel şiiri yazmak isterdim!
Ama değilim!
Edebiyatçı olsaydım…
Şairleri kıskandırmak isterdim!
Edebiyatta yok, maalesef bende!
Olan, benim ki gazetecilik…
Şöyle bitireyim!
Daha önce…
Anneannem ve büyükbabamın da…
Son anlarında yanlarında bulundum!
İşim icabı…
Çok kez, ölen insan da gördüm!
5 dakika önce nefes alıp verirken…
5 dakika sonra…
Vefat edenlere şahit oldum!
Telsizden, kaza olduğunu duyup, gittiğimde…
Olmuştu, muhabirlik zamanları…
Elini tutarken, ruhu çekilene de…
Çok şahit oldum, ruhun bedenden çekildiği…
İşte o an’a…
Amma ve lakin!
Hiç…
Gözleri kapalı ve çenesi düşmeyen…
Birini görmemiştim!
Benim için ilk oldu…
Annem giderken ötelerin ötesine…
Gözlerini yumdu, uyur gibi…
Öyle gitti…
Ne çenesi düştü…
Ne göz kapakları çekildi!
Toprağa öyle gitti!
Açılmadı göz kapakları, gözleri…
İşte bu yüzden…
Başucunda oturmama rağmen…
Vefat ettiğini…
Odaya, kontrol için gelen…
Hemşire söylemese…
Anlamayacaktım!
Ya da…
Ölümü ona konduramamıştım!
Nefesini, bir türlü sayamadım!
Uyur gibi, gitti…
Son olarak…
Başlık…
Anne, mi olsun?
Ya da…
Ben artık öksüzüm, mü?
Yazıyım diye…
İkilemde kaldım!
Nihayetinde…
Böyle bir yazı çıktı…
Kendimi acındırmak yerine…
Annemi anlatayım, istedim!
