Bugün pazar...
Hem kafayı dinleyelim hem de öğretici olalım, istedim!
Buyurun hep birlikte okuyalım!
Şöyle ki...
Bazen, zor anlarda ağzımızdan kaçar sözler...
Tekerlek düze çıkınca, o sözleri hatırlayan çıkmaz!
Misal...
Başımız büyük beladadır!
Allahım, yardım et deriz!
Düşünün...
Ataist olduğunu söyleyenler dahi, can havliyle Allah der!
Bazen, bildiğimiz tüm duaları okuruz!
Bazen, birilerinin eteğine sarılırız!
İşte...
Bu sözlerden mülhem...
Bir hikaye....
Geçenlerde, biriyle karşılaştık!
Tam bulunduğu yere girdim, beni görünce...
İyi ki geldin der gibi, ben de seni arayacaktım abi!
Dedi...
Hayrola demeye kalmadı!
Çıkış arıyorum abi, biliyorsun battım!
Bana reklam yap!
Dedi!
Kısacası, yeni bir işletme açacakmış...
Benden reklam yapıp, açacağı işyerine katkıda bulunmamı istedi!
Elbette...
İşimiz bu!
Fakat...
Kırılma noktası şurası!
Beleş!
Yani ücret almadan yapmamı, istedi!
Haliyle haklı...
Zaten batık!
Ne verecek!
Himmet benden, çıkarsa, para kazanırsa, bizi görecek!
Geleyim asıl anlatmak istediğime...
Nerede, düşkün, beş parasız, kimsenin yüzüne bakmadığı varsa...
Ara sıra kapımı çalar!
Yufka yürekliyiz ya...
Bizi bulur!
Bana gelir!
Aynen bu arkadaşa da anlattım!
Sıkıntı etme dedim, ben yanındayım!
Seni tenzih ederim de dedim!
Ama nerede düşmüş, parasız varsa bana gelir!
Yalnız senden bir isteğim var!
Ben sana her türlü reklamı, desteği yaparım!
Yalnız, para kazanmaya başladığında ilk beni satarsın!
Olur mu?
Beni tanımazsın, selam dahi vermezsin!
Deyince....
Şaşırdı!
Olur mu öyle şey abi dedi!
Valla olur mu öyle şey abi kelimesini çok duydum!
Maalesef dostlar...
Bazen, bu düşkün, parasız ve pulsuz arkadaşlar kapımızı çalar!
Yalvarır, yakarır!
Beleş, reklam yapıp işlerini yoluna koymak ister!
Gazeteyi, internet sitesini...
Bize binlerce lira maliyeti olan...
Elektrik, su, kira, internet, web, maaş, baskı parası, daha şu an saymadığım bir çoğu...
Ve elbette kendi işçiliğimiz....
Sanki, bütün bunlar bize bağışmış gibi...
Lakin bu arkadaşlar...
Tekerlek düze çıkınca...
Para kazanıp ya da mevki ve makamlara ulaşınca!
Bırakın, reklam vermeyi...
Selam dahi vermezler!
Hadi hepsi bir kenara...
Bu adamlar, o kadar alçaklardır ki...
Bir de...
Üstüne...
Gün gelir, haberlik bir konuya malzeme olursa...
Para istedi vermedim, o yüzden beni yazdı....
Derler!
Aslında...
Gazeteci, refiklerimiz de bilir!
Biz gazeteciler var ya...
İnanın, ermiş adamlarız!
Canı sıkılan, iftira atar!
Amma ve lakin!
O düşkün günlerinde ki, yalvarışlarını unuturlar!
İyi pazarlar, iyi tatiller...