Bugün…
2 Temmuz…
Bakıyorum…
Madımak’da Madımak!
Sivas katliamı…
Sağından, soluna kadar…
Aklı başında herkes…
Adeta…
Günah çıkartıyor!
O gün…
Neredeydiniz…
Sormazlar mı?
Sene 1993…
Ben hatırlıyorum…
En azından…
Tv’den olayları takip etmiştik…
TRT dönemleri…
Tek elden…
Sonra….
Yıllar geçti…
Yıllar, yılları kovaladı…
Üniversiteden arkadaşım!
Canciğer arkadaşım…
Sivaslı…
Bir gün…
Sivas’a onu ziyarete gittim!
Evinde misafir etti, kardeşim…
Sivas’ı da bana gezdirdi…
Şehrin merkezini, önemli yerlerini…
Tarihi, kültürel…
Sene…
1998 idi…
Bir yere geldik…
Dedi ki…
Madımak var ya…
Hani, yangın olan…
Evet dedim!
İşte burası Madımak!
Madımak otel burası!
Baktım…
Otel motel yok!
Bir restoran!!!
Lokanta…
İnsanlar oturmuş, yemek yiyor!
Şok, şok, şok…
Allah Allah….
Dedi ki…
Hadi öğlen yemeği yiyelim!
Yahu dedim…
Burada insanlar ölmüş!
Midem kalktı benim…
Ben yemek yiyemem…
Hadi başka yere gidelim!
İkinci kez bakamadım, o restorana…
Düşünsenize…
Koca ülke…
Koca devlet…
33 insan ölmüş…
Orada restoran yapılmış!
Koca devletin gözü önünde…
Valisi…
O su…
Bu su…
Yıllarca sürüp gitmiş, gitti!
Nihayetinde…
Sivaslı arkadaşımla…
Biz başka yerde yemek yedik!
Biliyor musunuz?
Tek bir kez o restorana baktım!
İkinci kez bakmadım…
Bakamadım Madımak’a!
İlk ve tek bakıştı!
Burası Madımak demesi!
Başa dönecek olursak…
Hep nabza göre şerbet veriyoruz!
Dimdik, ayakta…
Ne zaman olacağız?
Merak ediyorum!
Madımak’ı anıyoruz diye…
Üç beş satır yazıp da…
Ucuz kahramanlık edenlere…
Diyorum!
Yanlış anlamayın!
Hristiyanlar…
Günah çıkartırken bile…
Bu kadar ucuz olmaz!